پژوهش به زبان بعثت

اگر کمی در فضای آموزشی کشورمان دقیق شویم به خوبی پی خواهیم برد که نحوه تدریس و شرایط حاکم بر مدارس به گونه ای است که نمی توان دانش آموزان را جذب تحقیق وپژوهش کرد و آموزش و پرورش نتوانسته به طور موثر و به میزان لازم تحقیق کردن را تقویت نماید. در نظام آموزشی فعلی اکثریت معلمان تا به حال کمتر تحقیق انجام داده اند و عملا برای دانش آموزان موضوعات و برنامه تحقیقاتی ندارند. )البته به جز چند دستور کار آزمایشگاهی که به صورت پراکنده در کتاب ها وجود دارد( ساختار آموزش باعث گردیده، دانش آموزان تمایل داشته باشند مطالب درسی را به صورت ساده و فرمولی بیاموزند به طوری که تنها بتوانند در امتحانات و کنکور سراسری قبول شوند. حتی در دانشگاه نیز عملا درصد خیلی ناچیزی از دانشجویان جذب تحقیقات می شوند زیرا در دوران دبیرستان این مهارت را نیاموخته اند. توجه اساسی به این نکته که مغزهای ما باید تولید کنند بسیار مهم است، دانش آموزان ما باید بیافرینند و بسازند تا نسوزند. اگر اکنون مهارت کسب کنند، فردا بیکار نخواهند ماند و اگر امروز با هم کار کنند و کار گروهی را بیاموزند، فردا در انزوا و تنهایی فرود نخواهند آمد. هیچ پیشرفت قابل توجهی را یک نفر به تنهایی ایجاد نکرده است. به دنبال افراد فاقد کار بروید تا ببینید که قریب به اتفاق آنها تنها هستند و نه اینکه نخواهند بلکه نمی توانند با گروه کار کنند.

شاید این سوال پیش بیاید که بعثت برای این موضوع چه کاری انجام داده است؟ در جواب آن باید گفت که بعثتیها یک باشگاه پژوهش در مدرسه شان راه انداخته اند که در آن بعثت به دنبال 2 هدف اصلی است:

• جذب دانش آموزان به کار های پژوهشی، حمایت از دانش آموزان علاقه مند به فعالیت های پژوهشی و کمک به بروز استعدادهایشان
• هدایت درست دانش آموز به رشته مورد علاقه خود در دوران دبیرستان با آشنایی کامل و شناخت رشته های دانشگاهی به دانش آموزان در طول 3 سال دوره تحصیل.